State of Misery

Τί μέλλον μπορεί να έχει μια χώρα που έχει πτωχεύσει 3 φορές σε 25 χρόνια; Με μεγάλο δημόσιο χρέος, ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και υψηλή ανεργία για δεκαετίες. Με αργούς ρυθμούς προσαρμοστικότητας στο διεθνές περιβάλλον, αργούς ρυθμούς εκτέλεσης έργων, αργούς ρυθμούς λήψεως αποφάσεων. Με αργούς ρυθμούς απόδοσης δικαιοσύνης. Και παρόλο αυτά με αρνητική προκατάληψη στις αλλαγές. Σε πόσους δείκτες του ΟΟΣΑ δεν κατατάσσεται η χώρα πολύ μακριά από την κορυφή πίσω και από χώρες της κεντρικής Αφρικής. Σε πόσους δείκτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν κατατάσσεται η χώρα στις τελευταίες θέσεις για χρόνια και δεκαετίες πλέον ακόμα και αν με τα χρόνια η Ένωση διευρύνθηκε με καινούργιες χώρες. Υπερβολική και χρονοβόρα γραφειοκρατία, διαφθορά, φοροδιαφυγή. Μη λειτουργική δομή των υπηρεσιών του κράτους. Αποβιομηχάνιση παρόλο που δεν ήταν ποτέ και το ισχυρότερο ατού, πρωτογενής τομέας που σε αρκετές περιπτώσεις δεν στηρίζεται ή πιο καθαρά δεν στηρίζει αντίστοιχα έναν δευτερογενή τομέα, αθρόες εισαγωγές κρέατος, γάλακτος και άλλων ειδών τροφίμων. Διαχείριση απορριμμάτων, ανακύκλωση, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, είναι κάποιοι σύγχρονοι τομείς που όμως παραμένουν σε πρώιμο βρεφικό στάδιο ακόμα στη χώρα.

Όσο δεν αντιμετωπίζεται ως αναγκαιότητα και αυτοσκοπός η στόχευση στην δημιουργικότητα, την καινοτομία και την παραγωγικότητα των ανθρώπων και των επιχειρήσεων, όσο το κράτος με τον τρόπο λειτουργίας του δρα ως τροχοπέδη, τί μέλλον μπορεί να υπάρχει. Όσο οι διαπιστώσεις των προβλημάτων δεν οδηγούν σε άμεσες αποφάσεις, όσο οι παραγωγικοί και εμπορεύσιμοι κλάδοι της οικονομίας, επιχειρήσεις και εργαζόμενοι σε αυτές δεν αποτελούν προτεραιότητα. Μπορούν να υπάρξουν οράματα, κοινωνική πρόοδος, πολιτισμός παραγκωνίζοντας την οικονομική ζωή της κοινωνίας και την οικονομική αυτοτέλεια των ανθρώπων;

Είναι λογική η ελπίδα στο μέλλον ή απλά μια κατάσταση ονειροπόλησης;

 

 

English

Which quality future can a country have, that has gone bankrupt 3 times in 25 years? With high public debt, current trade balance deficit and high unemployment rates for decades. With slow pace of adaptation to the international environment, slow pace of public projects execution, slow pace of decision making. At a slow pace of delivery of justice. And yet with a negative bias in change. In how many OECD indicators is the country not only far from the top but behind also from Central African countries? For how many indicators of the European Union the country is ranked in the last positions for years and decades even if over the years the Union has expanded with new countries. Excessive and time-consuming bureaucracy, corruption, tax evasion. Non-functional structure of state services. Deindustrialisation although it was never the strongest asset, a primary sector that in many cases does not supported or more clearly does not support a secondary sector, total imports of meat, milk and other foodstuffs. Waste management, recycling, renewable energy, are some of the modern areas that still remain in the early stages of infancy in the country.
As long as the goal of creativity, innovation and productivity of people and businesses is not treated as a necessity and as long as the state acts as a brake on its functioning, what future can there be. As long as the high lighting of problems doesn’t lead to immediate decisions, as long as the productive and marketable sectors of the economy, businesses and employees in them are not a priority. Can exist social visions, social progress, culture, bypassing the economic life of society and the economic independence of the people?
Is it reasonable to hope for the future or just is it a dream situation?